کد مطلب:745 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:43

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

علائم و شرايط جامعه صالح را نام ببريد.

علائم و شرايط جامعه صالح را مي توان به چند دسته تقسيم كرد:
شرط نخست، اين است كه افراد و اجزاي جامعه بتوانند بي اضطراب و دغدغه در آن، به زندگي خود ادامه دهند و زندگي و سلامتي آنان تهديد نشود و جان همه در امان بماند. جامعه اي كه اعضايش امنيت جاني نداشته باشند، بي شك جامعه فاسدي است.
شرط دوم، آن است كه اعضاي جامعه، امنيت مالي داشته باشند. اگر در جامعه، اموال مردم را نابود كنند، بمب بريزند و خانه هايشان را ويران كنند، كشتزارهايشان را به آتش بكشند، يا آفتي براي باغها و مزارعشان ايجاد كنند كه بازده كامل را نداشته باشد و يا به هر شكل ديگر، زيان مالي به اعضاي جامعه وارد شود، اين هم نوعي فساد اجتماعي است و كساني كه دست به اين گونه خيانت ها بزنند و اين كارها را بكنند، مفسد هستند. آيه شريفه ((يهلك الحرث و النسل)) به همه اين موارد نظر دارد.
شرط سوم، حفظ آبرو و حيثيت افراد در جامعه است. اعضاي جامعه، انتظار دارند عرض، آبرو، شخصيت و حرمتشان، در جامعه محفوظ بماند، اگر در جامعه اي شخصيت افراد مصونيت ندارد، كساني به ناحق ترور شخصيت مي شوند، افراد بي گناه متهم مي گردند و آبرويشان تهديد مي شود، چنين جامعه اي نيز آلوده به يك نوع فساد اجتماعي است.
شرط چهارم، وحدت، همدلي و عواطف متقابل است كه بايد در بين افراد جامعه حاكم باشد. در يك جامعه صالح بايد بين افراد و گروههاي جامعه روابط صحيح برقرار باشد؛ چنان كه در زندگي خانوادگي، بين زن و شوهر، پدر و فرزند، مادر و فرزند، خواهر و برادر و ... وجود دارد.
شرط پنجم، حفظ حيثيت معنوي اعضاي جامعه است. البته ((حيثيت معنوي)) مفهوم وسيعي دارد و به يك معني موضوع شخصيت و عرض و آبرو را هم مي توان حيثيت معنوي تلقي كرد، اما منظور ما از حيثيت معنوي در اين جا، صرف ابعاد مربوط به عقل و روان انسان است؛ مثل عقايد و افكار كه مربوط به مسائل عقلي و نظري است و اخلاق كه مربوط به مسائل رواني است.

---

اخلاق در قرآن, ج3
آيت الله مصباح يزدي